سلام.خیلی وقت بود ننوشته بودم. دیروز خیلی خوشحال بودم چون واسه چیزی که می خواستم بهش برسم زحمت کشیدم.همه فکر می کنن درسه.نه این یکی اشتباهه. من هیچ وقت تا به حال تو درس خوندن خر نزدم.همیشه
معدل هام متوسط  می شه.راستش درس خوندن  رو  همیشه در حد متوسط انجام می دهم.
دیروز به مقام سوم در منطقه 6 رسیدیم. شاید همه ی مشکلات سر من دروازبان خالی می شه.
هر گلی که می خوردم ده بیستا صلوات نصارم می کردند.خلاصه با هر مشکلاتی بود تونستم بهترین رکورد تیم خاتم را در منطقه 6 تثبیت کنم.اگر می گم من چون اگه گل می خورم همه چیز سر من خراب می شه ولی وقتی می بریم هیچی به من نرسه.آره خلاصه بازی قبل بد بازی کردم جوری که با یک پس گردنی می خواستند  شوتم کنند.ولی دیروز ثابت کردم دروازه بان یک مدرسه ام.شاید واسه هیچکس جالب نباشه که ما بردیم.چون وقتی  مربی های ورزش اهمّیّت نمی دهند دی گر از بقیه انتضاری نیست.خب این یک خوشحالی شخصی بود هیچکس خوشحال نمی شه.خیلی دوست دارم تو خوشحالی همه باشم نه تو قمشون.
یه کلاس داریم سرآمدان خیلی کلاس خوبس ولی من رو از ورزش مورد علاقه ام (بسکتبال)انداخته.آخه یه پنج شنبه بس بود تا 10 شب.حالا این که چیزی نیست نمی دونم چرا همه ی  معلم ها این قدر مشق می دهند.بعد هم توقع دارند همه را بنویسیم.شما(معلم ها)که می گیید برید از هر می خواهید بپرسید بدون سرگرمی نمی شه درس خوند شما حداکثر را گرفتید حد اقل را هم می خواهید بگیرید. از یکی از معلم ها پرسیدم چرا اینقدر مشق.گفت که شما درس ها را خوب نمی فهمید باید مثل اولی ها به شما مشق داد.
راستش برادرم یه حرف قشنگ می زنه و من تازه دارم به حرفش می رسم می گه: تا اون جایی که یادمه می گفتن سال پنجم دبستان آخرشه بعد گفتن سوم راهنمایی رو رد کنید وارد دبیرستان خوب شوید دیگه END شه.بعد گفتن نهایی و کنکور حالا تو همین دانشگاهش سخت تو کاریم.(سر کاریم).

 چه گویم آخرش اوست        تنها اوست حضرت دوست
نشینم در کنج خولوتی          گویم فقط خدایم اوست
هر گاه که خواهم کاری        دعایم فقط در درگاه اوست

نوید نوری